အမိမဲ့သား ေရနည္းငါး

ငါးဆိုသည္မွာ ေရကိုအမွီျပဳ၍ ေနရ ျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႔ မွီခိုအားထားရာ ေရ ပမာဏအနည္းအမ်ားကို လိုက္၍ သူတို႔၏ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈရသည္။ ပင္လယ္ႀကီး ထဲတြင္ေနရေသာအခါ ဧရာမငါးႀကီးေတြအျဖစ္ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ က်က္စားႏိုင္ ၾကသည္။ ပုလင္းကေလးတစ္လံုးထဲသို႔ ေရာက္သြားေသာ ငါးတစ္ေကာင္ မွာ မလႈပ္ သာမလွည့္သာ။ ၿမႇံဳးထဲသို႔ေရာက္သြားသူကေတာ့ နိဂံုးကမၸတ္အဆံုးသတ္ဖို႔ မေဝး ေတာ့ၿပီ။ ေရ ကန္ငယ္ေလးထဲတြင္လည္း ေနရမည္။ မိမိရွင္သန္ေနထိုင္ရာ ေရကန္သည္ လည္း တျဖည္းျဖည္း အေငြ႕ပ်ံေျခာက္သြ႕လာမည္ဆိုလွ်င္မူကား ထိုကန္ထဲတြင္ျဖစ္ ၾကရေသာ ငါးကေလးမ်ားမွာ တထိတ္ထိတ္ တလန္႔လန္႔ ျဖစ္ေနရွာေပလိမ့္မည္။ မိခင္မဲ့သြားေသာ လူမမယ္ကေလးသူငယ္တို႔မွာလည္း ထိုသို႔ပင္ရွိေခ် လိမ့္မည္။ သူ တို႔၏အားကိုးရာ၊ ခိုလံႈရာသည္ မိခင္ရင္ခြင္သာျဖစ္ရာ မိခင္မရွိေတာ့ေသာ ကေလး တစ္ေယာက္၏ ဘဝႏွင့္ေရမရွိေတာ့ေသာ ကန္ထဲ၌ ျဖစ္ရေသာ ငါးကေလးေတြဘဝ တူညီေနေပသည္။

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ အမိႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေရႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း တူသည္ဟုသတ္မွတ္ ကာ ျပည္သူလူထုက အားကိုးၾကသည္မွာ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္ သားမ်ားဟု ယံုၾကည္ၾကေသာ အတိုက္ အခံ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ျဖစ္သည္။ ေအာက္ေျခမွ ျပည္သူလူထု ခံစားေနရေသာ ဒုကၡမ်ားကို ျပည္သူ႔ ကိုယ္စား အသံ ျမည္ေပးၾကသူမ်ားအျဖစ္ ထိုသူမ်ားကို အားထားခဲ့ၾကပါသည္။ တစ္ခ်ိန္ကဆိုလွ်င္ ျမန္ မာ့ႏိုင္ငံေရး၌ အတိုက္အခံတို႔ အလြန္ပင္ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ရွိခဲ့ၾကသည္။ ျပည္ပ သို႔ ေရာက္ေနၾကေသာ NLDအပါ အဝင္ ျပည္ပေရာက္ ဒီမိုကေရစီဘက္ ေတာ္သားမ်ား၏အသံသည္ လည္းေကာင္း၊ ျပည္တြင္းမွ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ထိုစဥ္က အေထြေထြအတြင္းေရး မွဴး) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ NLDေခါင္း ေဆာင္ပိုင္းတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္း သားေခါင္းေဆာင္မ်ား သည္လည္းေကာင္း၊ မတရားအသင္း သတ္မွတ္ခံထားရေသာ အသင္းအဖြဲ႕အမ်ိဳး မ်ိဳးသည္လည္းေကာင္း၊ ျပည္သူလူထုေရွ႕ မွ မားမားမတ္မတ္ရပ္ကာ စစ္အစိုးရ၏ မတရားေသာ အမိန္႔ အာဏာမ်ား၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ားကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ေဝဖန္ေထာက္ ျပခဲ့ၾကသည္။ မတရားဘူးထင္လွ်င္ အခ်ိန္မဆိုင္း ဘဲ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကသည္။ ရက္ရက္စက္စက္ ဖိႏွိပ္တိုက္ခိုက္ေနသည့္ ၾကားမွ ႐ုန္းထအန္တုခဲ့ၾက ပါသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုမွာ ဒီမိုကေရစီႏွင့္လူ႔အခြင့္အေရးကို မရၾကေသးေသာ္လည္း မိမိတို႔ ဘက္မွ ျပတ္ျပတ္သားသားရပ္တည္မည့္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားရွိေနေသးသည့္ အတြက္ အားရေက် နပ္ခဲ့ၾကပါသည္။ စစ္အစိုးရက မေကာင္းတာလုပ္ေသာ္လည္း မေကာင္းသည္ကို မေကာင္းဟုေအာ္မည့္ သူမ်ားရွိေနခဲ့ၾကပါသျဖင့္ ေျဖသာပါေသး သည္။

ထိုအခင္းအက်င္းသည္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ ပြဲႀကီးအၿပီးတြင္ အင္အား ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါသည္။ ျပည္သူလူထုဘက္မွ ကူေျပာေပးမည့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ ခ်ဳပ္မွာ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ေရြး ေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္၏ ေျမာက္ျမားလွေသာ ေႏွာင္ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ တုတ္ေႏွာင္ျခင္း ခံလိုက္ရေတာ့သည္။ ယခင္က ျပည္သူ႔ေရွ႕မွ ရဲရဲေတာက္ ရပ္တည္ခဲ့ေသာ NLD မွာယခုအခါ ၿငိမ္ခ်က္ သားေကာင္းလွသည္။ ျပည္သူလုူထု၏ နစ္နာမႈမ်ားမွာ မည္သူ႔ကို တိုင္တမ္းရမွန္းမသိေတာ့ပါ။ ျပည္သူ လူထု၏ မ်က္ရည္စမ်ားကို ကူသုတ္ေပးမည့္ အတိုက္အခံအဖြဲ႕အစည္း မရွိေတာ့ပါ။ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာလည္း အစိုးရႏွင့္ အေပးအယူေတြ လုပ္လိုက္ၾကေလၿပီ။ ေက်ာင္းသားေခါင္း ေဆာင္မ်ားမွာလည္း ယခင္က ျပတ္သား ရဲဝံ့ၾကသေလာက္ ယခုအခါ ေတြေဝယိမ္း ယိုင္ေနေလၿပီ။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းမ်ားထက္ စာအုပ္ထုတ္ျခင္း၊ ပန္းခ်ီဆြဲျခင္း၊ သီခ်င္း ဆိုျခင္း၊ စာေပေဟာေျပာျခင္း စသည့္ လူလံုးျပအလုပ္မ်ားတြင္သာ အားစိုက္လုပ္ ေဆာင္ေနၾကသည္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္မွာ ဆန္႔က်င္ဘက္ခ်ည္းပဲလည္းမဟုတ္၊ အျပဳ သေဘာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ိဳးလိုသည္ဟူေသာ္လည္း ရပ္တည္ခ်က္ လံုးဝမတူ သူမ်ားႏွင့္ အေပၚ ယံၿပံဳးျပေနၾကျခင္းသည္ ျပည္သူလူထုက ေတာင့္တေနေသာ အေျပာင္းအလဲအစစ္မဟုတ္ေၾကာင္း သတိ ခ်ပ္ေစလိုပါသည္။

ခ်ဥ္ဖတ္အိုးထဲသို႔က်သြားေသာ မုန္လာတစ္ဖတ္သည္ အလိုလို ခ်ဥ္ဖတ္ဘဝ ေရာက္သြားေပလိမ့္မည္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ အေျခခံလူထုသည္ သူတို႔၏ လိုလားေတာင့္တခ်က္မ်ားကို ကိုယ္စားျပဳေဆာင္ ရြက္ေပးမည့္ အတိုက္အခံ ေပ်ာက္ဆံုးေနသျဖင့္ ဥစၥာရင္လို ဥစၥာရင္ခဲဟူေသာသေဘာႏွင့္ ကိုယ္ တိုင္ေတာင္းဆို၊ တိုက္ပြဲဝင္ရာမွ ဥပေဒမဲ့အစြန္းေရာက္ လုပ္ရပ္မ်ားဆီသို႔ မရည္ရြယ္ဘဲ ေရာက္ ရွိသြားကာ နစ္နာသူမ်ားက ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္သူမ်ား ျဖစ္သြားရျပန္သည္။ အလုပ္ ျပဳတ္သြားေသာ အလုပ္သမားမ်ား၊ လယ္ယာမဲ့သြားေသာ လယ္သမားမ်ား၊ မတရား သည့္ အမိန္႔အာဏာမ်ားကို အတိုက္အခံမ်ားက လူထုကိုယ္ စား ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ယခင္လို မရပ္တည္ၾကသျဖင့္ ျပည္သူလူထုမွာ အမိမဲ့သား ေရနည္းငါးျဖစ္ေနၾကဦး မည္ ျဖစ္သည္။

 

 From : ..News Watch